De Aanraking van Dalèl
♥ Dalèl † 8 februari 2006
De Aanraking van Dalèl
Acht jaren mochten we samen zijn
Met jou, Dalèl, is alles begonnen
Met jou kwam mijn passie voor de Woestijn
Met jou mocht ik leren over mezelf
En samen hadden we zoveel pret, zoveel vreugde
Dit is mijn Eerbetoon aan jou Dalèl
Hoog gezeten op jou Dalèl, overviel mij altijd een intens gevoel van geluk en vrijheid.
Als een prinses, een koningin voelde ik mij altijd met jou.
Als wij er alleen saampjes op uittrokken, eerst langs de zee met de woestijn aan de andere kant van ons, dan stopten de mensen altijd om ons vast te leggen…
Mensen keken graag naar ons en noemden ons een 2-eenheid….
En dat waren wij.
Veel heb jij mij gegeven en geleerd, Dalèl…..
Ons contact was woordeloos en Hartvullend
Onze band één van Liefde & Vrijheid
Je hebt me laten zien waarom er kamelen op Aarde zijn…wat een ontroering en dankbaarheid gaf mij dat.
Je was – en bent nog steeds – mijn gids. Mijn gids in Vertrouwen ook…
Je hebt me laten weten dat je leven goed was zoals het was, net zoals mijn leven…
Je wist precies wanneer het voor mij goed was om wel of juist niet mee te rijden in de karavaan…
Als het chaotisch was en ik daarin dreigde mee te gaan, dan voelde ik je ogen in mijn rug prikken. Ik draaide mij dan om, keek je aan, liet de boel de boel, ging bij je zitten en …..de chaos was weg en alles verliep moeiteloos.
Als ik in mijn slaapzak kroop, ging je liggen en keek je me altijd zo wijs aan, mij uitnodigend om mij te voegen in jouw harmonie en rust met jouw sterren-verbinding boven ons … zo viel ik dan in slaap.
Het wakker worden in de heldere woestijnochtenden en jouw liefdevolle blik op mij gericht zien…..
Hoe eenzaam waren de nachten en ochtenden in de Woestijn de eerste jaren zonder jou…
Hoe verloren voelde ik mij zonder jou. En nog steeds soms…
Als ik eens liep en ik bleef te ver achter, dan stopte je en wachtte je op me.
Als we aan het afdalen waren, dan stopte je af en toe en keek je om waar ik bleef.
Als we samen alleen in de Woestijn waren, dan keek je altijd achterom naar me bij het opstijgen, en pas als ik op je zat, stond je op.
En als ik zelf eens slim was, dan parkeerde ik jou bij je favoriete graasvoer – stokjes! – en dan steeg ik op.
Als ik eens vergat om af te stijgen voor een moeilijke opstap, dan stopte jij wel om mij daaraan te herinneren.
Op Nageb Shahien hebben we een keer samen in alle rust en harmonie genoten van het uitzicht, mijn arm om je nek terwijl jij naast mij zat en ook genoot van dat altijd weer mooie uitzicht.
Als je in vrijheid aan het grazen was en ik kwam van ver naar je toe, dan hief je altijd je hoofd al op en keek je achterom naar me.
Ik wist altijd precies als je iets uit wilde halen….
En als ik zonder zadel op je reed, dan liep je altijd extra voorzichtig
Uit duizenden herkende ik je altijd van verre…
Ik vergeet nooit het beeld van jou in Safi; verlangend keek je de Woestijn in, je ging met de hele karavaan.
Maar je ging op jouw eigen onnavolgbare wijze, rechts van de karavaan in plaats van middenin de karavaan….
Zoals wij ook altijd liepen.
En slaand met je hoofd naar achter, je krabde even aan je schoft met je mond en krabde je tegelijkertijd met je achterbeen aan je voorbeen……..zelfs de groep viel het op, typisch Dalèl zeiden ze.
En als ik op je zat en je had jeuk, dan duwde je altijd heel droog mijn voet omhoog, Dalèl…
En als er een vlieg in je neus dwarszat dan schroomde je ook niet om met je neus tegen mijn voet aan te wrijven.
En zelfs op moeilijke en steile afdalingen krabde je je tussen het lopen door, dat was ook een vorm van jouw onverstoorbaarheid.
Wij gingen altijd onze eigen pad, onze eigen weg en dit deden wij altijd op ons eigen ritme…, dat was ook een vorm van jouw onverstoorbaarheid.
Jij bleef altijd bij Jezelf, Dalèl.
Als voorbeeld voor mij…
En je bleef altijd in liefde, begrip en geduld, als wij mensen fouten maakten of als ik weer eens in een leerstuk zat in de Woestijn of als ik weer eens ongeduldig was….
Dalèl, je hebt mij gewiegd, gedragen, op jouw onnavolgbare gang mocht ik meedeinen en in die gang heb je mij heel veel gegeven…
Ik ben je dankbaar dat ik bij je mocht horen, Dalèl.
Vlak voordat je vader zou worden ben je gegaan. Ach, ik wilde je zo graag vader laten worden.
Nu zijn je meisjes, je vrouwen, bij mij.
Aweida & Jamila.
Aweida kwam op onze weg in – wat later bleek – onze laatste tocht samen.
Ik vergeet nooit meer hoe je haar beschermde nadat jullie gepaard hadden.
En je je grenzen stelde bij de andere mannetjes, terwijl ik ook nog zonder zadel op je reed.
Onze 1ste zoon van Jamila hebben we verloren.
Lieve Dalèl, we hebben een mooie plek voor je gemaakt, waar ik je kan opzoeken en tot rust kan komen. Een plek wat nog nooit vertoond is in de Sinaï…
De acaciastruik is al gedoopt tot Siyal Dalèl, boom van Dalèl
Als ik uit Nederland kom, zie ik eerst onze plek…
Als ik op tocht ga, passeer ik onze plek en vice versa en ben je erbij…
Als ik weer naar Nederland ga, groet ik onze plek…
Ik hoop dat ik meer mag leren van wat je mij hebt laten zien: geduld, onverstoorbaarheid, vertrouwen, verdraagzaamheid, moed en uithoudingsvermogen..
Want dat is waarom jullie op Aarde zijn, om de mensen dit te laten zien.
Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deel uit mag maken van de “Kamelen-wereld”
Ik vergeet nooit je eigen-wijsheid, je kracht, je droge en nuchtere humor, je universele wijsheid, je onverstoorbaarheid, je rust, je lessen….
Niemand zal mij meer zo wiegen als jij tijdens het rijden…
Ik zal altijd van je houden, mijn lieve Dalèl, mijn ster, er is er maar één zoals jij….
De verbinding blijft, waar wij samen ook mogen zijn …
Je bent als een deel van mezelf
Je bent mijn nummer 1 ♥
